poniedziałek, 2 lutego 2015

Tarnobrzeskie przeboje, czyli kolejny weekend w Tarnobrzegu: 31.01.-1.02.2015

Jedna z największych
niespodzianek wyjazdu do synka :-)
Cóż to był za wyjazd! Nie zabrakło w nim dosłownie niczego :-) Materiału poglądowego starczyłoby śmiało na scenariusz nie tyle jednego odcinka "M jak Miłość", ale z pewnością na całą serię polskiego tasiemca serialowego :-) Tym razem w relacji z kolejnego wyjazdu do mojego ukochanego synka, oprócz rzecz jasna głównego bohatera, któremu poświęcę sporo miejsca, będzie również wiele o ataku zimy, sarnach, które mnie chyba polubiły dzięki licznym przejazdom, kontaktom międzyludzkim, sympatycznym i mniej życzliwych ludziach w Tbg, kulinariach, salach zabaw oraz demografii w Tbg ;-) Startujemy! :-)


Hu hu ha zimowa sarna zła 


Jak zwykle droga do Tarnobrzega usłana różami nie była i choć wyjazd w gruncie rzeczy był tzw. wyjazdem w ciemno, ponieważ linie telefoniczne ponownie zamarzły pomiędzy Opolem a Tarnobrzegiem, to muszę jasno i wyraźnie przyznać po raz kolejny, jestem pod wrażeniem naszego dużego i pięknego kraju. Wyjazd z Opola troszkę się opóźnił, ale warunki atmosferyczne do czasu wjazdu w  okolice Lublińca wydawały się niezwykle zachęcające do jazdy. Niestety bardzo szybko sytuacja zmieniła się po przejechaniu ok. 100 km, kiedy to zaatakowała nas sroga zima, spowalniają jak zwykle naszą podróż ;-) Intensywne opady śniegu z deszczem nie pomagały szczególnie na pagórkowatych terenach.

Zima to małe piwo, uważajcie na zwierzęta na trasie Opole-Tarnobrzeg

Mimo wszystko nie śnieg był problemem, do którego jestem przyzwyczajony, ale śliczne zwierzątka leśne, które chyba upodobały sobie bum-buma tatusia ;-) Trudno im się dziwić, widzą mnie dość często, zatem może starają się ze mną przywitać? ;-) Sarny, jelonki, lisy i Bóg wie co jeszcze, tym razem dały się mocno we znaki. Tylko łut szczęścia uchronił nas od kilku poważnych wypadków, a jedna z sarenek, praktycznie otarła nam się od zderzak! Trudno powiedzieć co by się wydarzyło, gdyby w ostatniej chwili nie odbiła w tył starając się przebiec zamarzniętą jezdnię...Sądzę, że starty jakie mogły zostać poniesione nie zrekompensowałoby zapewne smaczne mięsko denatki ;-)

W drodze powrotnej przywitaliśmy się z dorodnym jelonkiem, który najpierw stanął na środku jezdni, popatrzył leniwie na samochód, po czym spokojnie poszedł w swoją stronę ;-) Przyjrzycie się "szefowi", może go dostrzeżecie gdy już dostojnym krokiem łaskawie zszedł na pobocze ;-)

Czy zobaczę synka? Oto jest pytanie :-)


Późnym wieczorem dotarliśmy szczęśliwie do Tarnobrzega...i w dalszym ciągu nie wiedzieliśmy czy zobaczymy naszego bohatera! Nie było to dla mnie nowością, zatem w przypadku afrontu "życzliwych" mi osób w Tbg, plany zagospodarowania czasu w Waszym mieście były już przygotowane :-) Oczywiście zależało mi na tym, aby spotkać się z synkiem, którego nie widziałem od miesiąca czasu ani nawet nie mogłem usłyszeć małego bohatera telefonicznie. Gwoli ścisłości ostatni raz miałem okazję usłyszeć przez telefon w dniu 2 urodzin, tj. 30 kwietnia ubiegłego roku... Takie to już jest życie, że niektóre tarnobrzeskie smartfony zamarzają, gdy wyświetla się połączenie od tatusia do synusia ;-) Ah ta technika ;-)

Następnego dnia...wyobraźcie sobie, że stał się cud! Dzień spotkania, sobota godz. 7:49 z sekundami i nagle telefon odmarza! Spotkanie się odbędzie ;-) Nie bez kozery podaję dokładną godzinę przesłania wiadomości i pozostawiam ją bez komentarza. Przypomnę tylko, że dzieli mnie od synka jakieś 330 km :-) Sami sobie dopowiedzcie resztę ;-)

Jak zawsze przygotowaliśmy mnóstwo niespodzianek dla naszego największego szczęścia, które oczywiście nie są najważniejsze, ale z pewnością urozmaicają nasze coraz krótsze spotkania.

Wyobraźcie sobie, że gdy synek ujrzał mnie, będąc w odległości ok 10-15 m ode mnie, na jego twarzy pojawił się ogromny uśmiech a jego stópki zaczęły przebierać niczym Usain Bolt w blokach startowych, tak jakby chciał z całych sił wyrwać się z uścisku i z całych sił przybiec do tatusia! :-)

Uklęknąłem na kolanach, rozłożyłem ręce i nie mówiąc ani słowa, mój synek na pełnym biegu przybiegł do mnie rzucając się w moje ramiona :-) Uścisk mojego synka był tak mocny oraz dziesiątki buziaków jakie otrzymałem od stęsknionego synka, że wzruszenie taty nie miało końca :-) To są momenty w naszym życiu dla których warto żyć i warto walczyć o marzenia :-) Nie kupicie tego za żadne pieniądze :-)

Niecałe 8 godzin jakie spędziliśmy było po prostu...idealne. Mój synek nie chciał się ze mną rozstawać a każdą cenną chwilę wykorzystywaliśmy na zabawę, rozmowę, kolorowanki czy czytanie książeczek. Największą frajdę małemu bohaterowi sprawiła rybka Mini Mini, którą wygrałem w konkursie dla małego szkraba :-) Wiele radości mieliśmy ze wspólnej zabawy z ciastoliną, bez której tatuś nie rusza się do Tarnobrzega. Ale chyba największą atrakcją były Piaskowe obrazki, które tatuś wynalazł dla synka na targach zabawek, o których jakiś czas temu wspominałem :-) Piaskowaliśmy wulkany, palmy i drzewka, przy okazji racząc się pysznymi kompocikami oraz naleśniczkami przyrządzonymi przez ukochaną Babcię Iwonkę z Opola :-)

Nasz dzień urozmaiciliśmy wyjściem do sali zabaw Figloland na przeciw Akademii Malucha, gdzie spędziliśmy nieco ponad godzinkę. W Figlolandzie wybawiliśmy się bez reszty, choć dwójka towarzyszących nam osób, już chyba nie specjalnie się bawiła, a przecież rodzinne spotkania powinny odbywać się w ciepłej atmosferze pełnej miłości i zrozumienia ;-)))))

Sala zabaw Figloland w Tarnobrzegu. Cieszę się, że istniejecie - dzięki Wam mogłem zobaczyć się z synkiem :-)

Patrząc na mojego szczęśliwego synka, który niemal na maksa wykończył tatusia a następnie dziadka podczas zabaw w basenie z piłkami czy trampolinie, ujrzałem mnóstwo wspaniałych dzieci z rodzicami z Tarnobrzega, którzy spędzali rodzinny weekend w sali zabaw. Przy okazji udało się nawiązać kontakt z rodzicami dzieci chodzącymi do tego samego przedszkola co mój bohater. Myślę, że niebawem będę miał okazję nawiązywać szersze i co ważne stałe kontakty nie tylko z samą placówką, do której uczęszcza synek, ale również z rodzicami dzieci, które przyjaźnią się z moim szczęściem :-) To dla mnie niezwykle istotne.

Tarnobrzeskie atrakcje


Sobotnie spotkanie minęło niemal bez przeszkód. Było po prostu cudownie :-) Synek nie chciał się ze mną rozstawać, a zakaz odwożenia mojego szkraba do mojej ulubionej dzielnicy Tarnobrzega sprawia, że synek przeżywa rozstania podwójnie. Dwa lata wspólnych przyjazdów i odjazdów nagle zostają storpedowane zakazem ze stanowczym NIET :-) Cóż, jeśli ktoś uważa, że czyni poprawnie krzywdząc przy tym małego szkraba, aby udowodnić swoją rację, proszę bardzo, my z synkiem jeszcze zaczekamy chwilę, a może nawet chwilkę na swój czas ;-) Do tematu wrócę niebawem ;-)

Po spotkaniu z synkiem udaliśmy się na zaproszenie Oberży Bocianówki na spożycie posiłku, którego nie pożałowaliśmy ;-) Sympatyczna obsługa poznała nas bez wahania ;-) Powoli zaczynam czuć się w Bocianówce jak u siebie. To samo tyczy się Figlolandu ;-) Nie obyło się bez skosztowania słynnej grillowanej karkóweczki z frytkami i zestawem surówek. Prawdziwa uczta dla podniebienia! Idealnie przygotowana karkówka, była soczysta i rozpływała się w ustach. Co prawda surówki nie do końca mi posmakowały i chyba wolałbym zjeść czerwoną kapustę, ale to już jest kwestia gustu i smaku, z czym nie ma co polemizować ;-) Natomiast żurek po staropolsku z chlebem na zakwasie był jednym z najlepszych jakie miałem okazję zjeść w swoim życiu :-) Poezja smaku!

Niespodzianka dla przybyszów z Opola w Bocianówce. Jeszcze Bocian z pewnością przyniesie coś ciekawego oprócz kanapek ;-))

Polecam karkóweczkę tradycyjnie lub po staropolsku :-)

Aaa...byłbym zapomniał! Na wstępie zostaliśmy ugoszczeni przez obsługę Bocianówki kanapkami ze słynnym smarowidłem domowej roboty i kiszonym ogóreczkiem :-) Nie spodziewałem się tak miłego gestu - dziękuję :-) Bocianówka stała się również miejscem, w którym na popularności może zyskać mój skromny blog, dzięki uprzejmości cudownej obsługi :-)

Żeby nie było zbyt kolorowo, musiało się wydarzyć coś bez czego wyjazd do Tarnobrzega po prostu byłby jakiś taki... mało emocjonujący ;-) Niedziela już nie należała do idealnych a o spotkanie z synem musiał dosłownie walczyć jak lew :-) Już jestem do tego przyzwyczajony, tracąc mnóstwo czasu na widzimisię oraz humory pewnych ludzi, którzy najchętniej pozbyliby się mojej osoby z życia mojego synka :-) Z czterech godzin jakie powinienem spędzić z moim bohaterem, co najmniej 1,5 godziny straciłem na bezsensowność działań ludzi, którzy rzekomo twierdzą, że dobro dziecka jest najważniejsze okazując je poprzez izolację od kochającego taty i dziadków z Opola. Pusty przejazd jaki wykonałem do Sobowa, gdzie "nie życzy się" mojej osoby sprawił, że udało jednak się zobaczyć synka, choć na...warunkach do których musiałem się dostosować ;-) hehe Cóż, jak to mówią na bezrybiu i rak ryba, podobnie chyba jest w granicach powyższej dzielnicy :-)

Niedzielne oczekiwanie na synka przed jednym z tarnobrzeskich kościołów, w którym modliłem się za to, aby Bóg wskazał niektórym ludziom w końcu dobrą drogę :-) 

Prawie trzy godziny bawiliśmy się jakże by inaczej w....Figlolandzie, w którym nawet mały szkrab w pewnym momencie zaczął się nudzić, ponieważ ile można się bawić w jednej sali przez trzy godziny! Najważniejsze jednak, że udało nam się spotkać, poskakać, poprzytulać, porozmawiać, wspólnie zjeść, to co zdążyliśmy w pośpiechu przygotować.

Każda chwila z synkiem to dla mnie prawdziwe święto, które doceniam i którego sobie nigdy nie odpuszczę :-) To już naprawdę ostatnie chwile tak krótkich spotkań, o co walczę z całych sił od ponad roku czasu dla Ciebie syneczku. Już niebawem nastąpi pierwsze rozwiązanie...naszych spraw :-) Uczyniłem wszystko co w mojej mocy, abyś miał tatusia jak najczęściej, abyś był ze mnie dumny i abym dawał Ci tyle miłości i radości ile tylko potrzebujesz. Nikt ani nic nam tego mój bohaterze nie odbierze, nikt nie ma prawa decydować o naszych relacjach i burzyć silne więzi, które zbudowaliśmy mimo tysiąca przeszkód ludzi, którzy chcą nas rozłączyć :-) Jesteśmy siłą, którą tworzymy budując wspaniałą historię kochającego taty i kochającego synka.

"Tata patrz jak skaczę!" - cudownie synku, moja krew :-)

Mam cudownego synka a Ty masz dzielnego tatę, o czym doskonale wiesz :-) Tak jak nie chciałeś mnie puścić z uścisku w niedzielę na zakończenie spotkania, pragnąłeś pójść do domku tatusia i wsiąść do bu-bum taty, tak synku przyjdzie ten czas, że będziemy mieć go w nadmiarze dla siebie. Wyliczanie czasu co do minuty dobre jest w biegach krótko i długodystansowych a nie w spotkaniach ojca z dzieckiem :-) Mamy syneczku coś, co niektórych w Tbg bardzo boli, bezgraniczną miłość, oddanie wobec siebie oraz charakter i klasę, które nie pozwolą nam na poddanie się wobec niesprawiedliwych osądów oraz stawiania własnego prawa ponad prawem!...a lista marzeń staje się coraz dłuższa na czele z Dinozaurami w Krasiejowie, które czekają na Ciebie mały bohaterze :-)

Jeszcze tylko kilka tygodni kochanie - tatuś jest bardzo zdeterminowany i tak jak Ci obiecałem, nigdy nie odpuszczę dla Ciebie i dla siebie. I choć czasami brakuje sił walcząc ze zmęczeniem za kierownicą i zwierzętami na drodze, i choć za każdym razem muszę walczyć o każdą minutę spotkania z Tobą syneczku, to właśnie ta każda minuta dodaje mi skrzydeł niczym Red Bull, którego wczoraj musiałem skosztować w połowie drogi do Opola ;-) Bo taka jest rola ojca aby walczyć do samego końca :-)

Wracamy zmęczeni ale szczęśliwi do Opola kierując swój wzrok w prawą stronę, gdzie widać najwyższy budynek w Tbg :-)
PS. Chciałbym podziękować wszystkim poznanym osobom w Tarnobrzegu, podczas weekendowego pobytu w Waszym mieście za mnóstwo ciepłych słów pod moim adresem. Cieszę się, że pomimo tego, iż praktycznie mnie nie znacie, to jesteście pozytywnie nastawieni do mojej osoby oraz działań jakie podejmuję w słusznej sprawie :-) To dla mnie naprawdę wiele znaczy :-) Jeszcze raz wielkie dzięki :-)